Περί ζωγραφικής....

Παρ' όλο ότι δεν είμαι ειδήμων στην στη ζωγραφική, αυτό δεν μ' εμποδίζει να έχω τις προτιμήσεις μου και ασφαλώς τις δικές μου απόψεις.

Την λεγόμενη αφηρημένη τέχνη, πάντα την έβλεπα με περίεργο μάτι. Ποτέ δεν πίστεψα ότι έχει την αξία που τις έχουν αποδώσει. Βέβαια η συγκεκριμένη τεχνοτροπία στην ζωγραφική έχει μια ιδιαιτερότητα. Υπάρχουν πίνακες, όπου το κάθε άτομο,αποκομίζει διαφορετική εικόνα παρατηρώντας τους. Είναι όπως όταν παρατηρούμε τα σχεδία του ξύλου πάνω σε μια σανίδα. Ο κάθε παρατηρητής μπορεί να δει διαφορετικές εικόνες πάνω στην σανίδα. Άλλοι πάλι πίνακες θυμίζουν σχέδια μικρών παιδιών και δεν με πείθουν καθόλου ούτε για την καλλιτεχνική αξία τους, ούτε για την ιδιαιτερότητα τους. Ποτέ μου δεν πείστηκα για την αξία ζωγράφων όπως ο Πικάσο. Συγγνώμη αλλά ξέρω πολλούς που θα ζωγράφισαν ανάλογα έργα. Κι αυτή η περίφημη Γκουέρνικα του εν λόγω καλλιτέχνη...! Τι φοβερό στυλ. Mon dieu! Ναί, όντως. Χρειάζεται κάποιος ειδικές ικανότητες και έμπνευση για να φτιάξει ένα τέτοιο αριστούργημα!

Παρ' όλη την απέχθεια μου στην αφηρημένη τέχνη πάντα λάτρευα τον σουρεαλισμό. Οι σουρεαλιστικοί πίνακες είναι η πραγματική απεικόνιση της φαντασίας. Κοιτάζοντας τους νοιώθω να ταξιδεύω σε άλλους κόσμους. Σου δίνουν μια ευκαιρία για μια απόδραση, την οποία έχουμε όλοι. ανάγκη.

Κάντε κλικ εδώ για να δείτε μερικούς τέτοιους πίνακες και... αφήστε το μυαλό σας να ταξιδέψει.